"Steering your horse is about communicating with their feet and shoulders, not their head"
Je zit op je paard, teugels in de hand. Voor jou als mens lijkt het logisch, je wil naar links, je trekt aan de linker teuge… of is het toch wat complexer?
Het is logisch dat wij als mens graag onze handen gebruiken om de richting van ons paard te bepalen. Dat ligt in onze natuur, wij zijn geëvolueerd om onze handen efficiënt te gebruiken om de wereld rondom ons te controleren. Alleen is dit niet de beste manier om een paard te sturen… Want om een paard te sturen, moet je communiceren met hun benen en schouders, niet hun hoofd. Dat is de reden waarom jou zit de primaire hulp is en alle andere zaken zoals benen, handen, targetsticks enzovoorts secundair zijn.
Wat is nu de sleutel tot het sturen van je paard, via hun benen? timing, timing en nog eens timing, oh en kennis van de biomechanica van je paard. Je moet namelijk goed weten welke been op welk moment de grond verlaat (en dat in elke gang). Want dat is het moment dat je het been kan aansturen. Nu, die timing goed krijgen is ontzettend moeilijk. Je moet namelijk niet alleen kunnen voelen wanneer welk been de grond gaat verlaten, je moet er ook meteen op kunnen reageren want anders ben je te laat en is er al een ander been van de grond. Die denkfase mag er dus eigenlijk niet meer zijn. Zoals ik al zei is dat heel erg moeilijk. Maar geen zorgen, er is nog een andere weg.
Je kan namelijk je paard hulpen aanleren die hem duidelijk maken dat hij zijn schouder moet meenemen in de bocht. Je leert hem die beweging correct uitvoeren op een bepaalde hulp. Heeft je paard dit onder de knie, dan kan je toch met hem rijden, ook al is je timing (nog) niet ‘spot on’. Het aanleren van die hulpen doe je dan best op zo’n manier dat er voor je paard positieve associaties gelegd worden. Dat er geen stress of spanning met de hulp wordt geassocieerd. Op die manier zal je paard licht zijn op de hulp en er ook met plezier op reageren.
Ik zeg niet dat je hulpen alleen met R+ zou moeten aanleren, ook R- kan hier voor gebruikt worden. De belangrijkste vereiste is dat je laagdrempelig werkt. Dat je start met lage criteria die je paard opzetten voor succes. Door in stapjes te werken en je criteria pas op te trekken zodra de vorige stap vlot gaat, kan je frustratie en spanning vermijden. We gaan onze paarden dus heel duidelijk uitleggen wat we bedoelen met onze hulp, wat we van hen verwachten.
Stel jezelf even voor dat je met een partner moet dansen. Als je danspartner van je verwacht dat je meteen de pasjes kent en kan volgen zullen jullie waarschijnlijk beiden eindigen met enkele blauwe tenen. Neemt diezelfde partner echter de tijd om jouw elk pasje stap voor stap uit te leggen, eerst zonder muziek en op een traag tempo, om daarna de pasjes aan elkaar te rijgen, het wat sneller te doen en het vervolgens op muziek te dansen dan zullen jullie waarschijnlijk veel sneller een mooie combinatie dansen. En ik durf te wedden dat je in het laatste scenario veel meer plezier zal hebben en je meer op je gemak zal voelen dan in het eerste. Dat is dus ook zo voor je paard.
Wil je aan jouw paard dus een hulp aanleren, bv. teugel tegen linker hals = naar rechts draaien, dan zal je je paard eerst die beweging moeten aanleren. Dat aanleer proces kan helemaal losstaan van de uiteindelijke hulp. Er zullen namelijk heel wat pasjes, tussenstapjes aan vooraf gaan. Zo zal je paard eerst rustig moeten kunnen stilstaan, vlot en rustig achter kunnen gaan, daarna kan je ze dan leren hoe ze hun voorhand moeten verplaatsen. Dit kan dan weer op heel wat verschillende manieren (bv. met targets, met heel lichte druk aan de schouder en het hoofd, je eigen lichaam enz.). Belangrijkste is dat je dus al die verschillende stapjes goed uitlegt aan je paard, dat hij die vlot kan uitvoeren voor dat je naar het volgende gaat.
Wil je concretere tips horen over hoe je dit kan aanpakken? Luister dan naar de podcast aflevering: “Je paard een stuur aanleren” daar ga ik er dieper op in.
