Zet jij je paard op voor succes?
Het is onze taak om onze paarden op te zetten voor succes, het is niet de taak van onze paarden om uit te zoeken wat wij van ze willen.
Soms lijkt het wel of wij mensen er vanuit gaan dat onze paarden geboren worden met een automatisch begrip van alle gedragingen en de bijhorende cues die wij gebruiken. Vanzelfsprekend toch, ik zwaai met mijn touw en het paard weet dat hij uit mijn ruimte moet.
Alleen is dat niet wat er gebeurt. Onze paarden worden niet geboren met deze kennis en moeten al de antwoorden op onze vragen ook gewoon leren. En daar loopt het wel eens mis. Wij redeneren als mens nog te vaak in termen van: dominant, vervelend, respectloos, opdringerig enz. dit belet ons van kritisch naar de situatie te kijken en vooral kritisch naar ons zelf te kijken en naar hoe we de situatie aanpakken. Laten we daarbij de labels vallen die we op het gedrag plakken en gaan we puur kijken naar training dan zien we vaak dat daar het schoentje knelt.
Hoe doe je dat dan?
De eerste vraag die je jezelf kan stellen is: “Heb ik mijn paard eigenlijk ooit al uitgelegd wat ik WEL wil dat hij doet?” Om dit te bereiken zal je moeten nadenken over hoe je wil dat het uiteindelijke gedrag eruit ziet en welke cues je wil gebruiken (voice cue/lichaamstaal). Vervolgens ga je nadenken over hoe je dat uiteindelijke gedrag gaat aanleren. In vele gevallen gaat dit niet in één sessie. Je zal het gedrag moeten opsplitsen in kleine haalbare stapjes, waarbij het eerste stapje misschien niet eens lijkt op het uiteindelijke doel. Dat process heet shaping. Je gaat telkens succesvolle benaderingen van het doelgedrag belonen, waarbij je stelselmatig en op het tempo van jouw paard criteria omhoog kan halen om uiteindelijk het doelgedrag te bereiken.
Een praktisch voorbeeld
Even een heel praktisch voorbeeld en een waar best wel wat lading aan vast hangt bij veel mensen. Paarden uit je ruimte zetten. Wat er vaak gebeurt is dat we groene of voor ons onbekende paarden gewoon meteen aan een halster meenemen voor een sessie. We gaan met ze in interactie zoals we dat gewend zijn en we dat altijd doen. Komt het paard daarbij dan in onze ruimte, dan vinden we dat we hem daar uit moeten zetten, dat het paard onze ruimte moet respecteren. We zwaaien met onze handen/armen/touwen en bouwen dit net zo op tot ons paard uiteindelijk achteruit beweegt. Het gebeurt nog al eens dat we dit talloze keren moeten herhalen of dat er zelfs gevaarlijke situaties ontstaan wanneer het paard, denk aan jonge ruinen, ons gedrag interpreteren als spel en het uiteindelijk omslaat naar vechten. We laten onze paarden dus eerst in de fout gaan, voor we ze gaan proberen uit te leggen wat ze wel moeten doen. En dat, dat is eigenlijk niet zo fair, toch?! Hoe kan je het goed doen, als je niet weet wat het goede is.
Conclusie, what to do?
Wat we hierbij dus vergeten is dat we paarden vaak vergeten te leren waar we ze willen hebben ten opzichte van ons eigen lichaam. Dat proces zou eigenlijk moeten starten voor je een paard een halster om doet, en misschien zelfs voor je zijn woonruimte binnen treedt. Door eerst vanop afstand comfortabel bij elkaar te kunnen zijn, door eerst in protected contact te werken aan het installeren van belangrijke cues zoals achteruit gaan op commando en door ze te belonen voor het op de voor jou gewenste afstand te blijven leg je een veel duidelijkere en stevige basis voor de communicatie met je paard. En dat is niet alleen eerlijk naar je paard toe, het is ook nog eens veiliger.
Dus in plaats van je paard te labelen met labels zoals dominant of opdringerig, kijk eens eerst kritisch naar jezelf? Heb je hem wel al geleerd wat het correcte antwoord is? Of enkel wat het verkeerde antwoord is?
Wil je graag met shaping aan de slag? Op de light & supple app heb ik een cursus over de basis beginselen van shaping. De cursus kan je waar je maar wil bekijken en doe je volledig op je eigen tempo.
