Theorie
Fysiek versterkende oefeningen zijn voor ieder paard van belang. Jij wil toch ook dat je paard je probleemloos kan dragen zonder pijn of stijfheid en zo lang mogelijk mee kan?
Wil jij enkel met je paard gaan buitenrijden en zegt dressuur je niets? Binnen of buiten, je zit nog steeds op je paard zijn rug. Ook op buitenrit dient een paard zijn lijf correct te gebruiken. Gelukkig kan je na enkele keren oefenen in de piste al heel wat oefeningen onderweg toepassen.
We moeten onze paarden voorzien van de juiste rug- en buikspieren. Daarnaast moeten we ook rekening houden met de scheefheid van onze paarden. Die neem ik hieronder even kort door.
Een scheef paard
Elk paard is van nature scheef. Wanneer wij als ruiter plaats nemen op zijn of haar rug versterken we het effect van deze scheefheid.
Van nature draagt het paard 60% van zijn gewicht op de voorhand. Hij staat immers in de natuur het grootste deel van de dag te grazen. Wanneer wij hierbij komen zitten komt ons gewicht mee op de voorhand terecht. Indien we hier niets aan doen zal de voorhand van het paard overbouwd worden en in de loop der jaren slijtage ondervinden.
We willen de achterbenen uitnodigen om meer gewicht te dragen en gebruik maken van hun veerkracht
Het paard heeft een gemakkelijkere en moeilijkere kant om in te buigen. Zijn spieren zijn aan één zijde stijver en korter als de andere zijde.
Door de laterale scheefheid verplaats het paard zijn zwaartepunt niet recht naar voren.
Hierdoor ‘valt’ het paard naar binnen of naar buiten. Het paard zijn voeten landen ook niet recht wanneer hij een cirkel loopt. Bij paarden die hier meer last van hebben kan je zien dat hun hoeven scheef afslijten.
Problemen door scheefheden
Enkele voorbeelden van problemen doordat je paard last heeft van scheefheden; spanning in de rug (bv.: niet kunnen doorzitten), teveel snelheid, zadel zakt naar één kant of ruiter zit scheef, tandenknarsen, hanentrend, niet voorwaarts te branden, bokken, stijgeren …
Simpel samengevat zijn veel gedrags- en fysieke problemen op te lossen door je paard soepel en sterk te maken.
Moderne dressuur vs. academische rijkunst
Maar is het dan niet hetzelfde als dressuur rijden? Nee …
De moderne dressuur is een aftakking van de oorspronkelijke academische of klassieke rijkunst. Deze diende in zijn oorsprong om de paarden klaar te maken voor het gevecht met zwaard of lans. Om het gevecht te winnen moesten de paarden sterk en zeer licht wendbaar zijn. Hiervoor was een goede training van levensbelang. De paarden werden getraind vanaf hun tanden gewisseld waren (ca. vijf jaar) en groeiden mee van schildknaap tot ridder. De volledige training van een paard duurde ongeveer acht tal jaar.
In de klassieke rijkunst waren hulpstukken of het paard forceren geen mogelijkheid. De paarden moesten 100% betrouwbaar zijn gedurende de strijd. Nu we niet meer ten strijde moeten trekken met ons paard kunnen we er een nieuw doel op toepassen: we trainen ons paard zo dat we in de toekomst alle hulpstukken (hoofdstel, bit …) kunnen weglaten en ons paard nog steeds correct loopt.
Rechtrichten op de grond en onder het zadel
Daarnaast werken we ook heel veel vanop de grond met ons paard. Dit heeft verschillende voordelen: zo kunnen we bijvoorbeeld oefeningen zoals ‘schouderbinnen’ en ‘travers’ duidelijker aanleren van op de grond; we hebben een beter overzicht over ons paard en kunnen duidelijk corrigeren. De hulpen worden gedurende de training op de grond zodanig verfijnt dat ze gemakkelijk worden overgenomen in het zadel.
Ook hier weer is het doel anders: we willen niet elke cirkel ons binnenbeen aanleggen: we willen een paard dat uiteindelijk zelf een goede cirkel kan aanhouden.
Vragen? Laat gerust iets horen!
Groetjes,
Laura
